Powinniśmy miłować wszelką ludzką pracę, ponieważ praca jest środkiem uświęcenia dusz i do oddania chwały Bogu. Jeżeli praca, każda uczciwa ludzka praca jest środkiem, nikt nie będzie w stanie otoczyć brzegami tego niezmierzonego morza apostolstwa, tej ludzkiej i Boskiej panoramy, jaka jawi się przed naszymi oczami.

Kiedy to nasze apostolstwo wykrystalizuje się kanonicznie — zgodnie z prawem Kościoła — powiemy to samo: jest to bezbrzeżne morze, ale wskażemy jakąś konkretną pracę, ponieważ tak się zwykle robi.

Wy i ja wiemy i wierzymy, że jedyną misją tego świata jest oddawanie chwały Bogu. To życie ma sens tylko o tyle, o ile zwraca się ku wiecznemu Królestwu Stwórcy. Dlatego św. Paweł pisze: A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego⁶. W Pierwszym Liście do Koryntian czytamy zaś: Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie⁷. Wszyscy jesteśmy zatem zobowiązani do pracy, dlatego że praca jest nakazem Bożym, a Boga trzeba słuchać z radością: servite Domino in laetitia! — służcie Panu z weselem!⁸