Należymy do Boga pośród świata. Wolność działania, osobista odpowiedzialność

Powróćmy teraz do Dzieła i do Was, moje Dzieci. Wiecie już, że tak jak Pan Jezus, ja również lubię używać przypowieści, uciekając się przede wszystkim do owych obrazów połowów — łodzi i sieci — które mają tak bardzo ewangeliczny posmak. Jesteśmy jak te ryby schwytane w sieć. Pan złowił nas siecią swojej miłości pośród fal tego naszego wzburzonego świata. Jednakże nie po to, żeby wyciągnąć nas ze świata — z naszego środowiska, z naszej codziennej pracy — tylko po to, żebyśmy będąc ze świata, równocześnie całkowicie należeli do Niego. Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo — nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego⁸³.

Poza tym ta sieć, która jednoczy nas z Chrystusem i utrzymuje nas samych w jedności, jest niezwykle obszerną siecią, w obrębie której pozostajemy wolni i odpowiedzialni. Sieć jest wspólnym, niewielkim mianownikiem chrześcijan, którzy chcą służyć Bogu w Jego Dziele. To katolicka formacja, prowadząca nas do podporządkowania się z największą wiernością Magisterium Kościoła.

Ponieważ jesteśmy wolni jak ryby w wodzie i zostaliśmy schwytani w sieć Chrystusa, nie mylimy Kościoła z ludźmi w Kościele, którzy popełniają błędy i nie tolerujemy, żeby ktoś uważał nasze osobiste błędy za błędy Kościoła. Nie ma prawa do mieszania Kościoła do polityki, do mniej lub bardziej trafnego, podlegającego opinii działania politycznego. Jest to bardzo wygodne i bardzo niesprawiedliwe. Nie ma również prawa do mieszania Dzieła w Wasze trafne decyzje lub błędy.