Aby dokonać wyłomu w ludzkiej świadomości po tak wielu wiekach błędu lub zapomnienia o obowiązkach chrześcijanina, powinniście być przyjaciółmi pracy. Nie uświęcimy się bez pracy. Nie jest to możliwe, dlatego że praca jest materią, którą powinniśmy uświęcać, a także jest narzędziem uświęcenia.

Powinniście być wierni, mocni, posłuszni. Potrzebujecie ludzkich cnót, wielkiego serca, lojalności. Prosząc o to, nie proszę Was o nadzwyczajne rzeczy. Proszę Was po prostu o to, żebyście dotknęli głową niebios. Macie do tego prawo, dlatego że jesteście dziećmi Bożymi. Jednakże równocześnie proszę Was, żeby Wasze nogi, Wasze stopy pewnie stąpały po ziemi, żeby uwielbiać Pana, Naszego Stwórcę, poprzez świat i ziemię, i ludzką pracę.

Kontempluję już, jak moje dzieci (powtarzam, jesteśmy dziećmi Bożymi) poprzez wieki działając w sposób profesjonalny, z mądrością artysty, ze szczęściem poety, z pewnością nauczyciela i ze skromnością bardziej przekonującą niż wymowność, poszukują — dążąc do chrześcijańskiej doskonałości w swoim zawodzie i w swoim stanie pośród świata — dobra całej ludzkości.