Uprzejmość. Przyjaźń ze wszystkimi

Mówiłem Wam, że święty jest niewygodny. Jednak nie oznacza to, że ma być nieznośny. Jego gorliwość nie powinna być nigdy gorzką gorliwością. Jego poprawność nie powinna być nigdy raniąca, a jego przykład nie powinien być nigdy moralnym policzkiem wymierzanym przyjaciołom. Miłość Chrystusa — święta ustępliwość wobec osób, o której Wam mówiłem — powinna łagodzić wszystko, żeby nigdy nie stosowano do żadnego z moich dzieci tego, co można powiedzieć — niekiedy na nieszczęście słusznie — o pewnych dobrych osobach: aby znieść jednego świętego, potrzeba dwóch świętych.

Nasza postawa powinna być zupełnym przeciwieństwem powyższego. Nie chcemy, żeby ktokolwiek się od nas oddalił, ponieważ nie umieliśmy go zrozumieć albo potraktować z miłością. Nie możemy być osobami szukającymi zwady. Naśladujmy przykład św. Pawła: Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi¹¹⁹.

Staramy się żyć w pokoju, nawet jeżeli inni tego nie chcą: Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie… Nikomu złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wszystkim ludziom¹²⁰. Nigdy nie traktujemy nikogo jak nieprzyjaciela, bo nie możemy być niczyimi nieprzyjaciółmi.