Tak więc, Córki i Synowie moi, kiedy będzie Wam się wydawało, że pracowaliście dużo w służbie Panu, powtarzajcie słowa, których On sam Was nauczył: servi inutiles sumus; quod debuimus facere, fecimus — słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać¹⁴⁸.

Podsumowanie, które zawsze sporządzam na koniec dnia, robiąc rachunek sumienia, brzmi pauper servus et humilis — ubogi i pokorny sługa. I to wówczas, kiedy nie jestem zmuszony powiedzieć: Panie, Josemaría nie jest zadowolony z Josemaríi. Jednakże, jako że pokora jest prawdą, wielokrotnie — tak samo jak przydarza się Wam — myślę: Panie, przecież nie pamiętałem w ogóle o sobie, przecież myślałem tylko o Tobie i ze względu na Ciebie zajmowałem się tylko pracą na rzecz innych! Wówczas nasza kontemplacyjna dusza wykrzykuje z Apostołem: vivo autem iam non ego: vivit vero in me Christus — teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus¹⁴⁹.

Bez pokory nie da się skutecznie służyć, ponieważ nie widzi się konieczności ufnego poddania się działaniu łaski, nie będziemy odczuwać ciągłego impulsu uciekania się do Boga jako do naszej jedynej siły. Nie osiągniemy też od Pana łask, które ma dla nas przygotowane, dla naszego uświęcenia i uświęcenia naszych towarzyszy: quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit — ponieważ Pan jest wzniosły i patrzy łaskawie na pokornego¹⁵⁰.

Dzieci mojej duszy, wiem, że będziecie walczyć, żeby być pokorni. Wiem, że dzięki temu staniecie się cudownie skuteczni, ponieważ będziecie posłusznymi narzędziami w rękach Boga. I poniesiecie na cały świat sól i światło Chrystusa, przede wszystkim przykładem Waszego życia: Prowadźmy zatem nowe życie; uczyńmy z ziemi niebo. Pokażmy poganom, jakich dóbr są pozbawieni. Gdy zobaczą, jak piękne prowadzimy życie, ujrzą sam obraz królestwa niebieskiego¹⁵¹.