Potrzebujecie jednak wielkiej cierpliwości. Powinniście uczynić mocne postanowienie, aby się nie zniechęcać, dlatego że praca ta nie jest łatwa. W istocie jest większym cudem nawrócenie złego chrześcijanina — katolika albo nie — niż poganina, ponieważ ci pierwsi mają skłonność do rozumienia źle, w zniekształcony sposób wszystkiego tego, co im powiemy o Jezusie i o Jego nauce, dlatego że przed oczami nie widzą Jezusa Chrystusa, tylko karykaturę Jezusa Chrystusa.

Wobec tej trudności trzeba zachować wytrwałość w modlitwie: proście nieustannie za innych ludzi, żeby osiągnęli Boga, bo jest dla nich nadzieja nawrócenia. Sprawiajcie, żeby przynajmniej przez wasze uczynki otrzymywali od was naukę… Przeciwstawiajcie ich bluźnierstwom wasze modlitwy, ich zbłądzeniu na manowce waszą pewność w wierze, ich dzikości waszą łagodność… Okażmy się ich braćmi przez uprzejmość: tylko musimy się starać, żeby naśladować Pana¹²³.

Spójrzcie, moje umiłowane Córki i moi umiłowani Synowie, na ostateczną przyczynę naszego otwartego ducha, naszej woli zrozumienia wszystkich: jest nią gorliwość apostolska. Gdybyśmy unikali tych, którzy nie znają albo nie praktykują wiary w Chrystusa, nie dalibyśmy im możliwości oglądania naszego przykładu, nie moglibyśmy im ukazać prawdziwego wizerunku Jezusa Chrystusa odbitego w naszym życiu, nawet pośród naszej wielkiej nędzy.