Bądźcie wierni, pomagajcie mi być wiernym i umiejącym czekać. Bez pośpiechu, dlatego że — w swoim czasie — Pan, który pragnął swojego Dzieła, sprawi, że skrystalizuje się ono w sposób prawny, którego obecnie jeszcze nie widać; żeby Kościół Święty uznał nasz Boski sposób służenia mu pośród świata — na ulicach — z czystą wodą i powietrzem, bez przywilejów, zachowując istotę naszego powołania. Nie będąc zakonnikami, dlatego że Pan nie chce, żebyśmy byli zakonnikami.

Módlcie się, módlcie się dużo. Nie zapominajcie, że modlitwa jest wszechmocna. Pamiętajcie, że Jezus powiedział: quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam — a o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię¹⁵³. I że qui coepit in vobis opus bonum, perficiet… — Ten, który zapoczątkował w Was dobre dzieło, dokończy je¹⁵⁴ do dnia Chrystusa Jezusa. Wyłożyłem Wam wyraźnie nadprzyrodzone powody, które poruszają mnie do modlitwy z wiarą i do czekania, zamiast poszukiwać teraz oficjalnego zatwierdzenia kościelnego, co groziłoby rozpoczęciem wypaczania naszego Boskiego powołania, mylenia go z powołaniem zakonnym. Tego zaś nie chcę, dlatego że mój Pan Jezus Chrystus zażąda ode mnie rozliczenia, natomiast Wy — to również jest pewne — dokonalibyście masowej dezercji i postąpilibyście słusznie, nie tolerując, żeby gwałcono Wasze sumienia dzieci Bożych w Dziele Bożym.

Miejcie zatem całkowitą pewność, że Dzieło zawsze będzie wypełniać swoją misję z Bożą skutecznością. Zawsze będzie odpowiadać celowi, dla którego zechciał go na ziemi Bóg. Będzie z łaską Bożą — przez wszystkie wieki — cudownym narzędziem dla chwały Bożej: sit gloria Domini in saeculum — niech chwała Pana trwa na wieki¹⁵⁵.

Z całego serca błogosławi Was Wasz Ojciec.

Madryt, 9 stycznia 1932 r.