Równo traktować wszystkie osoby. Szanować wolność innych

Powiem Wam razem z Apostołem Jakubem: niech wiara wasza w Pana naszego, Jezusa Chrystusa uwielbionego nie ma względu na osoby. Bo gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył także człowiek ubogi w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato przyodzianego i powiecie: «Ty usiądź na zaszczytnym miejscu», do ubogiego zaś powiecie: «Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego», to czy nie czynicie różnic między sobą i nie stajecie się sędziami przewrotnymi? Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czy Bóg nie wybrał ubogich tego świata na bogatych w wierze oraz na dziedziców królestwa przyobiecanego tym, którzy Go miłują? Wy zaś odmówiliście ubogiemu poszanowania. Czy to nie bogaci uciskają was bezwzględnie i nie oni ciągną was do sądów?⁷³.

Nie chodzi to, by nie opiekować się możnymi. Będziemy zajmować się również tymi duszami, które mają większy wpływ społeczny, bez względu na to, czy pochodzą z górnej czy z dolnej części społeczeństwa. Nie uznajemy faworyzowania osób.

Apostolstwo przykładu szanuje wolność wszystkich, ale sprawia, że chwała Boża objawia się i przeobraża ludzi. Gdzie jest Duch Pański — tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu⁷⁴.