Poprawiać się każdego dnia po trochu

Stali, radośni, na wzór statków na pełnym morzu korygując trochę codziennie kurs, żeby dotrzeć do portu . Święci byli tacy jak my. Mieli dobrą wolę i szczerość poprawy w życiu wewnętrznym, w walce. Zwyciężali i odnosili porażki, które czasami stają się zwycięstwami. Walczyli w poszukiwaniu bliskości z Bogiem, który jest nadzieją, wiarą, i Miłością. Bóg jest zadowolony z naszej walki, która jest oznaką tego, że mamy życie wewnętrzne, pragnienie chrześcijańskiej doskonałości.

Pamiętacie, kiedy Jan i Jakub podeszli do Jezusa i powiedzieli Mu: «Nauczycielu, pragniemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy». On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wam uczynił?» Rzekli Mu: «Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie». Jezus im odparł: «Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?» Odpowiedzieli Mu: Possumus «Możemy» (Mk 10, 35–39). Droga Chwały przechodzi przez wąskie miejsca śmierci. Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu — jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca (Rz 6, 3–4).

Moje Dzieci, powtarzajmy z Janem i Jakubem: possumus! —możemy! (por. Mk 10, 35–39) Omnia posum in eo qui me confortat— wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4, 13). Napełniajcie się ufnością, dlatego że Ten, który zapoczątkował w Was dobre dzieło, dokończy go (Flp 1, 6). Uda się, jeżeli będziemy współpracować, ponieważ mamy zapewnioną moc Boga: quia tu es, Deus, fortitudo mea— wszak Ty jesteś, o Boże mocą moją (Ps 43[42], 2).