41

Strach przed osobami, które pomagają nam w kierownictwie duchowym, to najbardziej diabelska pokusa. Strach i wstyd, które nie pozwalają na szczerość, to najwięksi wrogowie wytrwałości. Jesteśmy z gliny, ale kiedy szczerze mówimy, glina nabiera trwałości brązu. Uchwyćcie się dobrze tych idei, wprowadzajcie je w życie, a pokój w służbie Bogu będzie zapewniony, ponieważ będzie bardzo trudno nas oślepić.

Moje Dzieci, przyszliśmy do Dzieła, żeby być świętymi pośród świata. Warto dokładać wszelkich starań, żeby to osiągnąć. Kiedy ktoś zachoruje, idzie do lekarza, żeby zostać wyleczonym. Jednak, jeżeli nie chce poddać się badaniu, bo trzeba się rozebrać lub wstydzi się opisać, jakie ma objawy, wówczas pomóc mu może tylko psychiatra.

Jest konieczne, by osoby, które o nas dbają w kierownictwie duchowym, znały dobrze nasze osobiste sprawy. Nie bójmy się dać poznać, jacy jesteśmy. Staranie o to, żeby nasza dusza była przezroczysta39, przyniesie nam radość. Tylko przy pomocy szczerości wobec Boga, samych siebie i tych, którzy Wam pomagają w formowaniu się, osiągniecie — w miarę możliwości i z Bożą pomocą — doskonałość chrześcijańską, doskonałość osobistą, wytrwałość w dobru.

Przypisy
39

„Aby nasza dusza była przezroczysta”: rada św. Josemaríi zakłada całkowitą wolność w uzewnętrznianiu swojego wnętrza, gdyż wszelka praca w ramach pomocy duchowej musi być wykonywana bez „najmniejszej dozy przymusu. Bogu chce się służyć w wolności”, List nr 3, 66d. O wolności w towarzyszeniu duchowym w Opus Dei zob. Ernst BURKHART, Javier LÓPEZ, Vida cotidiana y santidad en la enseñanza de San Josemaría, t. III, Madrid, Rialp, 2013, s. 576–605.

Ten punkt w innym języku