46

Wierność powołaniu

Pozwólcie, że podkreślę to, co mam wyryte w sercu: bądźcie wierni. Dzięki wierności nasza służba duszom i Świętemu Kościołowi przyniesie obfite owoce duchowe. Nie zapominajcie — powtarzam — że każdy może popełnić jakiś błąd, ale nie musi to oznaczać czegoś przeciwko samej drodze lub Miłości. Raczej oznacza, że kolejnym razem musimy być roztropniejsi. Nie wolno rozumować w następujący sposób: skoro nie daję sobie rady z ciężarem jednego obowiązku, nie będę spełniał żadnych innych. To reakcja wynikająca z pychy, to przejście od przebóstwienia do opętania. Corruptio optimi pessima, uczy stara scholastyczna maksyma: najgorsze jest zepsucie tego, co najlepsze. Tylko pokora i łaska mogą zapobiec takiemu zepsuciu — przejściu od tego, co najlepsze, do tego, co najgorsze. Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni (Łk 11, 24–26).

Porzucenie wszystkiego z powodu zaniechania jednej sprawy byłoby absurdem, niczego by nie rozwiązało. To logika szaleńca. Niesiemy skarb i jeżeli — niezależnie od przyczyny — stracimy po drodze jakąś jego część, nawet znaczącą, nie jest to powód, żeby wyrzucić z rozżaleniem to, co nam pozostało. Najbardziej racjonalną postawą jest podjęcie wszelkich środków ostrożności i posłużenie się teraz również doświadczeniem, żeby nie stracić niczego więcej. W sprawach duszy nie ma nic straconego bezpowrotnie. Pokorna i skruszona troska, z jaką będziemy się starać zachować to, co nam pozostanie, sprawi, że odzyskamy — z nawiązką — to, co utraciliśmy. Lecz zdarza się, że intensywność aktu pokuty bywa niekiedy proporcjonalnie równa, niekiedy zaś wyższa lub niższa od stopnia łaski, z której grzesznik wypadł. Wynika stąd, iż penitent, powstaje niekiedy z grzechu z łaską większą niż przedtem44.

Przypisy
44

S. Th. III, q. 89, a. 2 c.

Odniesienia do Pisma Świętego
Ten punkt w innym języku