Bóg leczy naszą słabość

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, o Panie, wysłuchaj głosu mego! Nakłoń swoich uszu ku głośnemu błaganiu mojemu! Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi? Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Ci służono z bojaźnią. W Panu pokładam nadzieję, nadzieję żywi moja dusza, czeka na Twe słowo. Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu. Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaska i w obfitości u Niego odkupienie. On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów (Ps 130[129], 1–8).

Jesteśmy uczynieni z prochu ziemi — de limo terre (Rdz 2, 7) — z gliny: kruchej, słabej, nietrwałej. Już jednak wiecie, że potłuczone ceramiczne naczynia można naprawić przy pomocy klamer, by nadal służyły²⁹. Naprawione w ten sposób są nawet ładniejsze. Zyskują szczególny wdzięk. Widać, że były przydatne. Jeżeli służą nadal, są wspaniałe. Poza tym, gdyby potrafiły myśleć, nigdy nie odczuwałyby pychy. Nie dziwne, że się rozbiły, a tym bardziej, że zostały naprawione, zwłaszcza że traktowano je jako coś niezastąpionego. Czy chcesz mi powiedzieć, mój Synu, że można czymś zastąpić duszę?

Mimo naszej nędzy nosimy w sobie Boży pierwiastek o bezcennej wartości. Jesteśmy narzędziami Boga. A skoro chcemy być dobrymi narzędziami, im mniejsi i nędzniejsi będziemy się czuli w prawdziwej pokorze, Pan doda wszystko, czego nam będzie brakowało: Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie. A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje (Ps 37[36], 23–24).