Zrzuciwszy wszelki ciężar, a przede wszystkim grzech, który nas łatwo zwodzi, biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala (Hbr 12, 1–2). Będziemy mieć trudności, ale wiemy, jakich środków potrzebujemy do walki i przezwyciężenia skłonności nędznej natury ludzkiej. Użyjmy ich i ufajmy Panu, Naszemu Zbawcy.

Bądźcie optymistami. Sam święty Paweł, w Liście do Filipian, mówi nam: gaudete in Domino semper: iterum dico: gaudete. Radujcie się zawsze w Panu; powtarzam: radujcie się! (Flp 4, 4). Trzeba dostrzegać, moje Dzieci, pozytywny aspekt każdej ze spraw. To, co wydaje się w życiu najstraszniejsze, nie jest aż tak czarne, nie jest tak mroczne. Jeżeli będziecie o tym pamiętać, nie dojdziecie do pesymistycznych konkluzji. Dobry lekarz nie mówi pacjentowi, że nic już nie da się zrobić. I ja, przez miłość do Jezusa Chrystusa, proszę Was, byście ufali. Nie skupiajcie się tylko na tym co złe, nie dostrzegając dobra. Chory nie jest automatycznie kandydatem na cmentarz. Wyleczymy go, dając mu odpowiednie lekarstwa. Nasz duch mieści w sobie całą aptekę.