Jedną sprawą jest myśleć czy odczuwać, a drugą przyzwalać. Pokusę można łatwo odrzucić: najmniejsza łaska zdoła oprzeć się każdej pożądliwości i wysłużyć życie wieczne²¹. Tym, czego absolutnie nie należy robić, jest wdawanie się w dialog z namiętnościami, które mają tendencję, aby się wzmagać.

Pokusę przezwycięża się modlitwą i umartwieniem: A ja, gdy chorowali, wór przywdziewałem, umartwiałem się postem i moja modlitwa wracała do mojego łona (Ps 35[34], 13). Do Waszego pełnego oddania życia wnieście następujące przekonanie: jeżeli będziemy wierni, będziemy mogli zrobić wiele dobra na tym świecie. Bądźcie twardzi, mocni, prawi, niewzruszeni wobec fałszywych atrakcji niewierności.

Wtedy będziemy mogli powiedzieć z psalmistą: Popchnięto mnie, popchnięto, bym upadł, lecz Pan mi dopomógł (Ps 118[117], 13). Miłujemy Cię, Panie, albowiem kiedy przychodzi pokusa, wspierasz nas Twą siłą — Twoją łaską — żebyśmy odnosili zwycięstwo. Dziękujemy Ci, Panie, że pozwalasz nas doświadczać, abyśmy byli pokorni.