Popatrzcie na te narody, które osiągnęły niemal niewiarygodny poziom kultury i postępu, które w ciągu niewielu lat zrealizowały godne podziwu przemiany techniczne, zapewniające wysoki poziom życia materialnego. Ich osiągnięcia - to cud, jak Bóg pomaga ludzkiej inteligencji - powinny skłonić ich do zbliżenia się do Boga, ponieważ o ile są one prawdziwymi i dobrymi rzeczywistościami, pochodzą od Boga i prowadzą do Niego.

Niemniej jednak, tak się nie dzieje. Również te narody, mimo postępu, nie są bardziej ludzkie. Nie mogą takie być, dlatego że jeżeli zabraknie Bożego wymiaru, życie człowieka — niezależnie od osiągniętej materialnej doskonałości — to życie zwierzęce. Dopiero wówczas, kiedy otwiera się horyzont religijny, człowiek osiąga szczyt, odróżniając się od zwierząt. Religia, z pewnego punktu widzenia, jest niczym największy bunt człowieka, który nie chce być zwierzęciem.

Moje córki i moi synowie, w porządku religijnym nie ma postępu, nie ma możliwości przyspieszenia. Szczyt tego postępu już nastąpił: to Chrystus, Alfa i Omega, Początek i Koniec²⁰. Dlatego w życiu duchowym nie ma niczego do odkrycia. Należy tylko walczyć o utożsamienie się z Chrystusem, o bycie drugimi Chrystusami — ipse Christus — o rozmiłowanie się w Chrystusie i życie Chrystusem, który jest ten sam wczoraj i dzisiaj i będzie ten sam zawsze: Iesus Christus heri et hodie, ipse et in saecula²¹. Czy rozumiecie, co powtarzam Wam ciągle, że nie mam dla Was innej recepty niż osobista świętość? Nie ma nic innego, moje Dzieci, nie ma nic innego.