Pracując w ten sposób, zjednoczeni z Waszymi współobywatelami i pobudzając ich do działania, tworząc atmosferę, w której rzeczy nie są narzucane bez wyrażenia uzasadnionych opinii społeczeństwa, będziecie w stanie nadać chrześcijański kierunek prawodawstwu Waszych wspólnot państwowych, zwłaszcza w tych kwestiach, które są kluczowe dla życia ludzi: prawa dotyczące małżeństwa, edukacji, moralności publicznej, własności i tak dalej.

Jak prawodawstwo, w którym szacunek dla rodziny opiera się na rozwodzie, może być chrześcijańskie? Jaką logikę można odnaleźć w owych społeczeństwach, które pysznią się swoją różnorodnością religijną i nie przyjmują tej różnorodności w szkołach publicznych, gdzie każdy uczeń miałby prawo otrzymywać edukację religijną zgodną ze swoją wiarą?

Czy nie zdajecie sobie sprawy, że własność prywatna — z ograniczeniami, których wymaga dobro wspólne — to instrument wolności dla człowieka, dobro, które należy umieścić pośród dóbr fundamentalnych dla rozwoju osoby ludzkiej i rodziny? Kraje, gdzie nie szanuje się tych praw, nie są krajami katolickimi ani ludzkimi. Czy widzicie panoramę, jaka się przed Wami otwiera? W tych i innych zasadniczych kwestiach będziecie musieli walczyć i to mocno!