45
Nie ustawać w głoszeniu prawdy
Najgorszą rzeczą na świecie, moje Dzieci, jest fakt, że ludzie robią okropne rzeczy i nie wiedzą, że je robią. Głoście prawdę bez wytchnienia, opportune, importune68, choćby niektórzy nam nie wierzyli albo nie chcieli wierzyć. Quidquid recipitur ad modum recipientis recipitur[11] — dlatego nam nie wierzą. Możemy nawet dać im wino z godów w Kanie Galilejskiej, owo, które było świadectwem pierwszego cudu Jezusa, pierwszym publicznym przejawem Jego Boskości, które wlane do świadomości tych ludzi, zamieni się w ocet. Jednakże, lejmy dalej dobre wino, mówiąc prawdę! Jak Jezus, każdy z nas — ipse Christus — powinien móc powiedzieć: Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie69.
Moje Dzieci, działajcie, odrzuciwszy kłamstwo, niech każdy z was mówi prawdę swemu bliźniemu, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami70. Coś wiemy o tym my i tutaj pasuje bardzo dobrze my — odczuliśmy to na własnej skórze. Wiemy o bólu złorzeczenia, kłamstwa i oszczerstw — zwałów błota, którymi niekiedy obrzucali nas katolicy, a nawet kapłani. Omnia in bonum! Jak Nil, po wystąpieniu z brzegów, cofał się potem i użyźniał pola mułem. Nas, moje Dzieci, owe zwały śmieci napełniły płodnością.
2 Tm 4, 2.
«Quidquid recipitur ad modum recipientis recipitur»: „To, co jest przyjmowane, jest przyjmowane zgodnie z możliwościami odbiorcy” jest typowo scholastycznym aforyzmem filozoficznym. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae, I, q. 75, a. 5; por. także Scriptum super Sententiis, lib. 4, d. 49, q. 2 (przyp. red.).
Dixit itaque ei Pilatus: ergo rex es tu? Respondit Iesus: tu dicis quia rex sum ego. Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati: omnis qui est ex veritate, audit vocem meam (J 18, 37).
Propter quod deponentes mendacium, loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo, quoniam sumus invicem membra (Ef 4, 25).
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/carta-29/45/ (13-05-2024)