Wasza skuteczność, moje Dzieci, będzie konsekwencją Waszej osobistej świętości, która wypełni się w odpowiedzialnych uczynkach, które nie kryją się za anonimowością. Jezus Chrystus, Dobry Siewca, ściska nas — jak pszenicę — w swojej poranionej dłoni, obficie wylewa na nas swoją Krew, oczyszcza nas, upaja! A potem, z hojnością, rzuca nas w świat jednego po drugim, jak powinny iść jego dzieci z Opus Dei, w rozproszeniu, bo pszenicy nie sieje się workami, tylko ziarnko po ziarnku.

Jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości. Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda³². Jest czymś niepojętym — byłby to fałsz, podwójne życie, komedia — żeby życie mojego syna nie przynosiło obfitych owoców apostolstwa. Mówię Wam jeszcze raz, że ten mój syn jest martwy, gnijący! — iam foetet³³. Zwłoki zaś — dobrze o tym wiecie — grzebię pobożnie.

Poprzez indywidualny kontakt z kolegami z branży, z krewnymi, przyjaciółmi i sąsiadami, w pracy, którą często nazywałem apostolstwem przyjaźni i zaufania, wstrząśniecie ich ospałością, otworzycie szerokie horyzonty wobec ich egoistycznej i wielkopańskiej egzystencji, skomplikujecie ich życie, sprawiając, że zapomną o sobie i zrozumieją problemy tych, którzy są wokół nich. I pamiętajcie, że komplikując im życie, prowadzicie ich - jak tego sami doświadczacie - do gaudium cum pace, do radości i pokoju.

To osobiste apostolstwo — nie jest to praca anarchiczna, dlatego że podążacie w apostolstwie za wskazaniami doktrynalnymi albo praktycznymi Waszych dyrektorów — jeżeli będziecie je nieustannie prowadzić, stworzy pogodną atmosferę w Waszym otoczeniu, a w Waszych domach rodzinnych odtworzy obraz owych domów pierwszych wiernych chrześcijan.

Wykonując tę indywidualną apostolską pracę, staracie się zbliżać — osoby, z którymi obcujecie — do zbiorowych środków formacji duchowej i doktrynalnej, jakie organizuje Dzieło — dni skupienia, spotkania, kręgi itd. — i do kierownictwa duchowego z naszymi kapłanami, dlatego że te środki są niezwykle skuteczne — wręcz konieczne — żeby pełnić opiekę nad tymi duszami, o które każdy z Was się troszczy, posługując się Waszym życiem zawodowym, miejscem, jakie zajmujecie w świecie, Waszą sytuacją rodzinną, posługując się wszystkim, dlatego że wszystko jest środkiem apostolstwa.