Moje Dzieci, napełnijcie się nadzieją i odwagą. Bez przerwy starajmy się więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu⁴⁵. Nikomu złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wszystkim ludziom. Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi⁴⁶.

Przypominajcie sobie bardzo często następującą skargę Pana, żeby służyła Wam za bodziec: filii huius saeculi prudentiores filii lucis in generatione sua sunt⁴⁷; synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. Ostre, ale bardzo trafne słowa, które niestety sprawdzają się każdego dnia.

Tymczasem nieprzyjaciele Boga i Jego Kościoła działają i organizują. Z wzorcową stałością przygotowują swoje kadry, utrzymują szkoły, w których kształcą kadry kierownicze i wichrzycieli a poprzez pozorowane, ale skuteczne działanie głoszą swoje idee i zanoszą do domów i miejsc pracy ziarno zniszczenia wszelkich religijnych idei.

Dzisiaj, moje Dzieci, marksizm — w swoich przeróżnych formach — jest aktywny. Systematycznie próbuje nadać naukową podstawę ateizmowi i przy pomocy nieustannej propagandy, nie tyle hałaśliwej, co indywidualnej, krytykuje każdy przejaw religii. Przybierając kształt ziemskiej wiary i nadziei, chce zastąpić prawdziwą Wiarę i prawdziwą Nadzieję.

Nie rozumiem tych osób, które nazywają siebie katolikami i otwierają ramiona wobec marksizmu — tyleż razy potępionego przez Kościół jako nie do pogodzenia z jego nauczaniem — którzy podają rękę wrogom Boga, natomiast katolików, którzy nie myślą tak jak oni, traktują jak wrogów. Katolik, który dręczy innych katolików, natomiast z pozorną miłością traktuje tych, którzy nimi nie są, poważnie błądzi, błądzi przeciwko sprawiedliwości, zakrywając swój błąd fałszywą miłością. Dlatego że miłość, jeżeli nie jest uporządkowana, przestaje być miłością.