10
Powołanie to ukryty skarb, który znajdują tylko ci, których prawdziwie wybiera Bóg: komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą16. Kiedy odczujecie znaczenie tej łaski Boga, nie zapomnijcie przypowieści o ukrytym skarbie: quem qui invenit homo, abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa quae habet, et emit agrum illum — znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał i kupił tę rolę: to bardzo ludzkie, a jednocześnie nadprzyrodzone, by skrywać łaski Boga!
Spójrzcie, jak Jezus szukał tych, których chciał, żeby poszli za Nim. Piotra i jego brata Andrzeja, którzy byli rybakami, znalazł, kiedy zarzucali sieci w morze. Posłuchajcie, co do nich powiedział: venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum — pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi17. Piotr i Andrzej, porzucając natychmiast wszystko, poszli za Nim.
Jest jeszcze inny człowiek, nie wymieniony z imienia — opowiada nam o tym św. Mateusz: Magister — Nauczycielu, stwierdza, sequar te quocumque ieris, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. Pan odpowiedział mu: Lisy mają nory, a ptaki podniebne — gniazda, lecz Syn człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć18. Nie trzeba się bać — moje Córki i moi Synowie — niebezpieczeństw, przeciwności, surowości służby Bożej.
Panie — prosi Go jeden z Jego uczniów — pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca. Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych»19. Temu zaś, który Mu powiedział: Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu, odpowiedział Jezus: Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego20.
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/cartas-1/96/ (02-05-2024)