Powinien wreszcie istnieć również inny rodzaj apostolstwa, za które Dzieło przyjmie oficjalnie odpowiedzialność. Będzie to zawsze działalność profesjonalna o charakterze w pełni i wyłącznie apostolskim, prowadzona przez moje dzieci. A jako że będą ją prowadzić korporacyjnie ci, którzy należą do Opus Dei, będziemy ją nazywać dziełami korporacyjnymi.

Będą to działania bardzo różnego rodzaju w zależności od okoliczności i potrzeb dusz w każdym miejscu i w każdej epoce: ośrodki formacyjne dla osób ze wszystkich kategorii społecznych, domy rekolekcyjne i przeznaczone na kursy kształcenia religijnego, akademiki, ośrodki zawodowe i ośrodki pomocy dla robotników, rolników itd.

Moje córki i moi synowie, którzy będą się zajmować tymi pracami apostolskimi, powinni się im poświęcać zawodowo, ponieważ dla wszystkich tych, którzy należą do Dzieła, bez wyjątku, praca zawodowa jest jedynym środkiem uświęcenia siebie i innych. Praca w dziełach korporacyjnych będzie zwykłą pracą o charakterze profesjonalnym, choćby miała bezpośredni i całkowicie apostolski cel. W każdym zaś razie będzie chodziło o pracę równą pracy wykonywanej przez wielu innych obywateli: nauczycieli, lekarzy, zarządców, dyrektorów akademików itd.

Jeżeli kiedyś moje dzieci będą musiały porzucić swoje zajęcie zawodowe, żeby poświęcić się zadaniom kierowania, formacji albo pomocy w jakimś dziele korporacyjnym, również wówczas nie przestaną żyć codziennym życiem zwykłych ludzi i ich nowa praca będzie zawsze pracą zawodową, zważywszy na to, że wiele osób częściej lub rzadziej zmienia rodzaj zajęcia z powodów rodzinnych, finansowych, społecznych itd. Istnieją też zawody — na przykład, polityka — którym zwykle poświęcają się ci, którzy wcześniej zajmowali się i nadal zajmują innymi zadaniami.