Jedność życia. Prawość intencji. Synostwo Boże

Z tego, co napisałem, można wnioskować, że dla dzieci Bożych, które On powołał do swojego Dzieła, konieczna jest jedność życia. Ma ona dwie strony: wewnętrzną, która czyni nas kontemplacyjnymi, i apostolską — poprzez naszą pracę zawodową, która jest widzialna i zewnętrzna.

Jeszcze raz powtórzę: nasze życie to praca i modlitwa. I odwrotnie — modlitwa i praca. Dlatego że nadchodzi chwila, w której nie da się rozróżnić tych dwóch pojęć, tych dwóch słów: kontemplacji i działania, które ostatecznie znaczą to samo w umyśle i w sumieniu.

Posłuchajcie tego, co mówi św. Tomasz: Kiedy mamy dwie rzeczy, z których jedna jest racją istnienia i poznawania drugiej, skupienie uwagi na jednej nie przeszkadza i nie osłabia skupienia uwagi na drugiej (…). A ponieważ święci patrzą na Boga jako na rację wszystkiego, co czynią lub poznają, dlatego gdy zajmują się rzeczami postrzegalnymi, żeby je zmysłami poznawać, albo jakimikolwiek bądź innymi, żeby je kontemplować lub czynić, w żaden sposób nie przeszkadza im to w kontemplacji Boga, i na odwrót²⁸.