Osobiste uświęcenie w codziennych zajęciach

Praca staje się nadprzyrodzona, ponieważ jej celem jest Bóg i pracę wykonuje się z myślą o Nim w akcie posłuszeństwa. Nie powinniśmy opuszczać miejsca, w którym zaskoczyło nas wezwanie Pana. Musimy zamienić w służbę Bogu całe nasze życie: pracę i odpoczynek, płacz i uśmiech. Na roli, w warsztacie, w nauce czy w działalności publicznej powinniśmy być wierni zwykłemu sposobowi życia, zamieniać wszystko w narzędzie uświęcenia i w przykład apostolski, nie posługując się nigdy Kościołem ani Dziełem — każdy na swoją osobistą odpowiedzialność.

W pracy codziennej, w rodzinie i społeczeństwie mamy osobisty obowiązek poszukiwania świętości, do której jesteśmy powołani w związku z samym faktem bycia chrześcijanami, dlatego że słowa Nauczyciela są jasne: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski⁹.

Zobaczcie, co napisał św. Jan Chryzostom: to prawda, że wszyscy ludzie muszą wzrastać do tego samego wzrostu. I tym, co spowodowało nieład na całej ziemi, jest myślenie, że tylko mnich jest zobowiązany do większej doskonałości, a pozostali mogą żyć po swojemu. Jednakże tak nie jest!¹⁰.