Apostolstwo jest służbą

To jest mój duch i taki ma być Wasz duch, moje Córki i moi Synowie. Do Dzieła nie przychodzicie, by czegoś szukać. Przychodzicie, by się oddać; z miłości do Boga zrezygnować z wszelkich osobistych ambicji. Każdy musi coś porzucić, jeżeli chce być skuteczny w naszym Dziele i pracować tak, jak Bóg tego od nas żąda, niczym wierny osiołek, ut iumentum! Jedyną ambicją wiernego osiołka jest służyć, być użytecznym. Jedyną nagrodą, jakiej oczekuje, jest ta, którą obiecał Bóg: quia tu reddes unicuique iuxta opera sua — bo Ty każdemu oddasz według jego czynów¹³⁷, Pan nagradza każdego według jego uczynków.

Moje umiłowane Dzieci, jesteście w Dziele, ponieważ Pan umieścił w Waszym sercu czyste i hojne pragnienie służby, prawdziwą gorliwość sprawiającą, że jesteście gotowi do wszelkiego poświęcenia, pracy w milczeniu dla Kościoła bez poszukiwania jakiegokolwiek ludzkiego wynagrodzenia. Napełniajcie się tymi szlachetnymi ambicjami, wzmacniajcie w Waszym sercu świętą gotowość, dlatego że ilość pracy jest niezmierzona.

Powinniśmy prosić Boga, Naszego Pana, żeby powiększał nasze gorące pragnienie służby, gdyż messis quidem multa, operarii autem pauci — żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało¹³⁸; morze pracy apostolskiej nie ma brzegów, a na świecie jest tak niewiele dusz, które chciałyby służyć! Rozważajcie, co by się stało, gdybyśmy my, którzy chcemy służyć, nie oddali się w pełni tej służbie.

Moje Dzieci, nasze życie jest krótkie. Mamy mało czasu, żeby żyć na ziemi, kiedy to możemy świadczyć tę służbę Bogu. Poeta mówi: rodzimy się, gdy pojawia się błyskawica, umieramy zaś, gdy jeszcze trwa jej blask, jakże krótkie jest życie!¹³⁹ Lepiej ujmuje to Psalmista: homo, sicut foenum dies eius, tamquam flos agri, sic efflorebit — dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat na polu¹⁴⁰; który rodzi się z pierwszym pocałunkiem słońca i nocą więdnie. Dlatego św. Paweł mówi nam: tempus breveest — czas jest krótki¹⁴¹; nieomal nie mamy czasu!