54

Wzrastajcie w wierze, napotykając przeszkody. Popatrzcie, jak zachowuje się setnik, zgodnie z tym, co opowiada św. Łukasz: A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do Niego przyjaciół ze słowami: «Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój. I dlatego ja sam nie uważałem się za godnego przyjść do Ciebie. Lecz powiedz słowo, a mój sługa odzyska zdrowie» (Łk 7, 6–7).

Trudności, przeciwieństwa znikają, w miarę, jak zbliżamy się do Boga w modlitwie. Rozmawiajmy pokornie i szczerze z Jezusem, mając na uwadze, że kto postępuje nieskazitelnie — bezpieczny (Prz 10, 9) i natychmiast stanie się światłość, nadejdą pokój i pogoda, i radość. I poczujemy się szczęśliwi, nawet jeśli będzie jeszcze dostrzegalne błoto na skrzydłach47. Umartwienie, pokuta oczyszczą nas z błota. Będziemy unosić się jak orły na wysokościach wiary i uczynków.

Potrzeba, jak ów człowiek, o którym mówi nam Księga Mądrości Syracha, przyłożyć serce, by od samego ranka zwrócić się do Pana, który go stworzył, i przed Najwyższego zaniesie swą prośbę. Otworzy usta do modlitwy i błagać będzie o przebaczenie swoich grzechów. Jeżeli Pan Wielki zechce, napełni go duchem zrozumienia, on zaś słowa mądrości swej niby deszcz wyleje i w modlitwie wychwalać będzie Pana. Pokieruje On jego zamiarem i wiedzą. Nad ukrytymi Jego tajemnicami będzie się zastanawiał. Wyłoży swą naukę o umiejętności postępowania (Syr 39, 6–11).

Modlitwa da nam dobre, pokorne, święte przebóstwienie, by pracować we wszystkich środowiskach, bez żadnego niebezpieczeństwa. Da, quaesumus, omnipotens Deus: ut, quae divina sunt, iugiter exsequentes, donis mereamur caelestibus propinquare — Wszechmogący Boże, spraw, prosimy, abyśmy pełniąc nieustannie służbę Bożą, mogli zbliżać się do niebieskich darów48: poprzez to ciągłe, wytrwałe podążanie za tym, co Boskie, Pan da nam pełnymi rękami bogactwo swoich darów, dobre przebóstwienie. Da nobis, quaesumus, Domine, perseverantem in tua voluntate famulatum; ut in diebus nostris, et merito et numero populus tibi serviens augeatur — Prosimy Cię, Panie, daj nam wytrwale służyć Ci według Twojej woli, aby za dni naszych lud Twój wzrastał w liczbę i zasługi49. Bądźmy wytrwali w służbie Bogu, a zobaczymy, jak powiększa się i wzrasta w świętości ta armia pokoju, ten lud współodkupienia.

Przypisy
47

„Błoto na skrzydłach”: to porównanie sięga co najmniej do rekolekcji duchowych, które odbył w 1932 roku. Zapisał je w swoich Apuntes íntimos 7 października 1932 roku i stamtąd przeszło, po latach, do Drogi (zob. komentarz do nr 991 w Droga, CW, I/1, s. 1044–1045). Używał go jeszcze innym razem w swoich kazaniach i pismach (zob. W dialogu z Panem, OC,V/1, 2.4a, s. 107–108; 22.6c, s. 389; Kuźnia, nr 994; Przyjaciele Boga, nr 249, gdzie znajdujemy bardzo podobny ustęp). Z tego, co mówi w adnotacji w Apuntes íntimos, metafora pochodzi od autora duchowego, którego na razie nie udało się zidentyfikować. Był to obraz powszechny nie tylko w duchowości, ale i w literaturze: znajdujemy go m.in w utworze wydanym niedługo po Drodze, autorstwa katalońskiego pisarza Sebastià Juana Arbó: „na skrzydłach mojego ducha ważyło się coś w rodzaju zmęczenia brudem; moja dusza była jak ptak, który taplał się w bagnie (sic) i na jego skrzydłach zostało błoto” (La luz escondida, Barcelona, Iberia, 1943, s. 80).

48

Missale Romanum, Feriae III post Dominicam I Passionis, Postcommunio, tekst polski w: Mszał Rzymski, przekład polski i objaśnienia opracowali O.O. Benedyktyni z opactwa tynieckiego, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 1963.

49

Missale Romanum, Feriae III post Dominicam I Passionis, Oratio super populum.

Odniesienia do Pisma Świętego
Ten punkt w innym języku