29

Nie popękają Twoje gliniane nogi, dlatego że znasz ich słabość i będziesz roztropny, dlatego że dobrze wiesz, iż tylko Bóg może powiedzieć: Kto z was udowodni Mi grzech? (J 8, 46).

Kiedy pod koniec dnia robię rachunek sumienia, podsumowanie brzmi: pauper servus et humilis!30 Często powtarzam: cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies! — nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym! (Ps 51[50], 19). I nie mówię tego z udawaną pokorą31. Jeżeli Pan widzi, że szczerze uważamy się za nędzne i bezużyteczne sługi, że mamy serce skruszone i pokorne, nie wzgardzi nami, lecz złączy nas ze Sobą, z bogactwem i wielką mocą Jego najmilszego Serca. I doznamy dobrego przebóstwienia kogoś, kto wie, że nie ma w nim nic dobrego, co nie pochodziłoby od Boga i wie, że sam z siebie jest niczym, nic nie może, niczego nie ma.

Przypisy
30

Pauper servus et humilis: „ubogi i pokorny sługa”. Wyrażenie to pochodzi z hymnu Sacris Solemnis, przypisywanego św. Tomaszowi z Akwinu na święto Bożego Ciała. Konkretnie znajduje się ona w ostatnim wersie przedostatniej strofy, znanej jako Panis Angelicum, osławionej muzyką Césara Francka. Por. Jakub Athanasius WEISHEIPL, Tomasz z Akwinu. Vida, obras y doctrina, Pamplona, Eunsa, 1994, s. 218.

31

Dosłownie „nabazgrolona pokora”: pokora fałszywa i na pokaz.

Odniesienia do Pisma Świętego
Ten punkt w innym języku