Natomiast będzie to możliwe, kiedy Kościół będzie prawdziwie i po prostu obecny we wszystkich zadaniach ludzi. Osobistym świadectwem swoich córek i synów, zwykłych świeckich — którzy nie są braciszkami ani nie zachowują się jak braciszkowie — którzy czynią żywą i skuteczną obecność chrześcijańskiego przesłania.

Apostolstwo przykładu realizowanego z mentalnością świecką^[17], za pośrednictwem osób, które żyją ze swojej pracy, i którzy nie oznaczają w związku z tym żadnego ekonomicznego obciążenia dla Kościoła, któremu służą hojnie, nie oczekując żadnego rodzaju ludzkiego wynagrodzenia ani rekompensaty.

Musicie żyć, musicie wykonywać Wasze zadanie, z prawością i szlachetnością ludzi, którzy w swoim działaniu posługują się swoim statusem obywateli i swoim przygotowaniem zawodowym, nie zaś swoim katolicyzmem czy uciekaniem się do imion Świętych albo do przymiotnika katolicki. Z nadprzyrodzoną radością i ludzkim optymizmem tych, którzy są głęboko przekonani, że chrześcijaństwo nie jest religią negatywną i zaniedbaną, ale radosną afirmacją we wszystkich środowiskach świata: jedyną doktryną, w której wszystkie szlachetne przypadki ziemskiego życia znajdą mocny fundament i pewny postęp.