27
Dzieło ma wyłącznie nadprzyrodzony cel. Dlatego jest częścią ducha osobistej wolności każdego z jego członków. Dlatego też nie wykluczamy z naszej pracy nikogo, żadnej duszy, która chce dzielić nasze wysiłki, choćby nie miała naszej wiary.
Jak dobrze wiecie, w naszej duchowej rodzinie nie ma absolutyzmu. Podejmowane są wszelkie środki ostrożności, żeby tego uniknąć, dlatego zarząd jest kolegialny. Niemniej jednak w ramach Opus Dei, w sprawach fundamentalnych nie będzie możliwy żaden rozpad, nie będzie kwestii podlegających opinii[11]. Jesteśmy consummati in unum65: mamy krótki wspólny mianownik, którym jest nauka Kościoła, a w jej ramach charakterystyczny duch Dzieła i szczególny sposób prowadzenia apostolstwa na ulicach, w poszukiwaniu osobistej świętości i świętości tych wszystkich, którzy nas otaczają. Istnieje również ogromne pole, bezbrzeżne morze, zawsze zgodne z miejscem i z czasem, w którym różne opinie są i nieustannie będą sprawdzianem dobrego ducha i przejawem tego, że w Opus Dei nie ma ani tyranów ani niewolników.
Pan dał nam wystarczające światło, żeby zrozumieć coś, co zaistniało w historii ludzkości. Ten, kto został zniewolony, na ogół później staje się despotą. Niemniej jednak, w Dziele musi istnieć pewien porządek. W przeciwnym wypadku nasze Dzieło nie mogłoby być narzędziem służby duszom, żeby służyć Kościołowi, żeby być wierne Magisterium Biskupa Rzymu.
Ten porządek jednak, przeżywany z najwyższym dobrowolnym posłuszeństwem i wolnością, to — uważam, że mnie zrozumiecie —zdezorganizowana organizacja. Dlatego, powtarzam jeszcze raz: w kwestiach doczesnych i w kwestiach teologicznych, które nie należą do wiary, opinie są przyjmowane i szanowane jako zdrowy przejaw dobrego ducha.
«nie będzie kwestii podlegających opinii… różne opinie są i nieustannie będą sprawdzianem dobrego ducha»: akapit zawiera dwie idee, które na pierwszy rzut oka mogłyby wydawać się sprzeczne. Z jednej strony św. Josemaría stwierdza, że nie będzie opiniones „w sprawach fundamentalnych”, to znaczy, w „krótkim wspólnym mianowniku”, który stanowi nauka Kościoła i charakterystyczny duch Dzieła, włączając szczególny sposób sprawowania apostolstwa. Według założyciela nie ma tutaj miejsca dla podziału na grupy, prądy lub partie — opiniones — kursywą — które podążają za własną interpretacją tej fundamentalnej podstawy. Równocześnie natychmiast dodaje, że różnorodność opinii jest sprawdzianem dobrego ducha w Dziele. Do jakich opinii teraz się odnosi? Nie wydaje się, żeby odnosił się tylko do opinii o charakterze politycznym, kulturalnym i tak dalej, ponieważ każdy członek Opus Dei — do którego jest skierowany ten List — wie bez żadnych wątpliwości, że ta wolność jest całkowita. Być może przypomina, że można żyć tym samym duchem i tą samą nauką z wielką wolnością. Pobożność, realizację apostolstwa, uświęcenie pracy i tak wiele innych spraw można praktykować na bardzo różne sposoby. Równocześnie szanując wolność innych — bez tyranii — i doceniając własną uprawnioną autonomię — bez mentalności niewolnika — to jest, z wolnością ducha (por. Francesco Russo, „Libertad” [„Wolność”], w DJE, str. 732-741; Guillaume Derville, „Dirección espiritual” [„Kierownictwo duchowe”], w DJE, str. 343-345) (przyp. red.).
J 17, 23.
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/cartas-2/58/ (02-05-2024)