W Kościele i w społeczeństwie świeckim nie ma wiernych ani obywateli drugiej kategorii. Zarówno w sprawach apostolskich, jak i w sprawach doczesnych, ograniczenia wolności dzieci Bożych, wolności sumienia lub uzasadnionych inicjatyw są arbitralne i niesprawiedliwe. Są to ograniczenia, które wynikają z nadużycia władzy, z niewiedzy lub błędu tych, którzy uważają, że mogą sobie pozwolić na nadużycia w dokonywaniu nieuzasadnionych dyskryminacji.

Ten niesprawiedliwy i nienaturalny sposób postępowania - ponieważ jest sprzeczny z godnością osoby ludzkiej - nigdy nie może być sposobem na wspólne życie, ponieważ tłumi prawo człowieka do działania zgodnie z własnym sumieniem, prawo do pracy, do zrzeszania się, do życia w wolności w granicach prawa naturalnego.