Powtarzam Wam ze świętym Janem: videte qualem caritatem dedit nobis Pater, ut filii Dei nominemur et simus¹⁴. Nazywamy się i jesteśmy dziećmi Bożymi i braćmi Słowa, które stało się ciałem¹⁵, Jezusa Chrystusa, Tego, o którym powiedziano: in ipso vita erat, et vita erat lux¹⁶, W Nim było życie, a życie było światłością ludzi.

Dzieci światłości^[1], bracia światłości — tym jesteśmy. Jesteśmy nosicielami jedynego płomienia zdolnego rozświetlić ziemskie drogi dusz; jedynego blasku, w którym nie będzie nigdy miejsca dla ciemności, mroku ani cienia¹⁷.

Et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt¹⁸; a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pan nadal obficie daje światło ludziom; światłość, która jest życiem i żarem miłosierdzia, dlatego że On jest miłością i zmiłowaniem¹⁹ i posługuje się nami jak pochodniami, żeby te światła oświetlały dusze i były dla wszystkich źródłem życia po zapaleniu i napełnieniu naszego życia ogniem Boskiego oświecenia²⁰.

Moje Córki i moi Synowie, to od nas częściowo zależy, aby wiele dusz nie pozostawało już w ciemnościach, ale by kroczyły ścieżkami prowadzącymi do życia wiecznego. Dlatego oglądając tę piękną wizję, którą możemy dostrzec przez powołanie, którym Pan nas obdarował bez naszych zasług, przychodzą mi na pamięć owe słowa, również Apostoła Jana, które warto powtarzać tak wielu ludziom: oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, by nasza radość była pełna²¹.