Istnieją szlachetne dusze, mężczyzn i kobiet, które czują pragnienie pracy ze wszystkich sił w winnicy Pańskiej. Nie mają jednak powołania zakonnego. Nie pragną też życia według rad ewangelicznych^[9], ale chciałyby zrealizować pośród świata i życia codziennego, swoje pragnienia poświęcenia się poszukiwaniu doskonałości chrześcijańskiej i realizacji apostolstwa^[10].

Takie osoby odczuwające głód doskonałości wiedzą, że nie brakuje środowisk, które również należą do Boga, zamkniętych granicami, których kapłan lub zakonnik, ze względu na charakter jego powołania, nie może przekroczyć. Postępująca dechrystianizacja współczesnego społeczeństwa stanowi wymowny dowód, że ludzkie życie, zawody i zajęcia społeczne, często znajdują się daleko od Kościoła i od zajęć właściwych ludziom poświęconym ich służbie.