Świadomość Bożej misji otrzymanej wraz z powołaniem

Moje Dzieci, na świecie mamy wiele do zrobienia. Pan dał nam Bożą misję. Od początku zapraszałem Was do dziękowania za ten przejaw najwyższej miłości, za to Boże powołanie w służbie wszystkim ludziom. Bóg pragnie, by gorliwość apostolska napełniła nasze serca, żebyśmy zapomnieli o sobie samych, aby zająć się — z pełnym upodobania poświęceniem — całą ludzkością. W większości przypadków ci, którzy przeżywają różne osobiste problemy, mają je z powodu egoizmu polegającego na skupieniu się na sobie. Dawać siebie, dawać siebie, dawać siebie! Dawać siebie innym, służyć innym z miłości do Boga — taka jest droga.

Napełniajmy cały świat światłem. Służmy z radością. Wszędzie tam, gdzie znajdzie się jakieś dziecko Boże z Jego Dzieła, nie będzie brakowało owego dobrego humoru, który jest owocem pokoju wewnętrznego. Pokoju wewnętrznego i oddania. Oddanie siebie w służbie innym ma taką skuteczność, że Bóg nagradza to pokorą pełną duchowej radości.

Nic nie może dać większej satysfakcji niż prowadzenie tak wielu dusz do światła i ciepła Chrystusa — osób, których nikt nie nauczył doceniać życia codziennego, którym to, co zwyczajne, wydaje się puste i bezsensowne, którym nie udaje się zrozumieć tej wielkiej prawdy i nią zadziwić. Jezus Chrystus troszczy się o nas, nawet o tych najmniejszych, nawet o tych najmniej znaczących. Mówcie wszystkim ludziom: również was poszukuje Chrystus, jak poszukiwał pierwszych dwunastu, jak poszukiwał Samarytanki, jak poszukiwał Zacheusza, jak poszukiwał paralityka. Surge et ambula — wstań i chodź³², wstań, bo Pan na ciebie czeka i mówi jak synowi wdowy z Nain: tibi dico, surge — tobie mówię, wstań! ³³, powiadam ci: powstań z twojej wygody, z twojego lenistwa, z twojej śmierci.

Bóg kieruje do niektórych inne wezwanie — które miłuję i czczę, chociaż nie jest to ani moje, ani Wasze powołanie — i zachęca ich do opuszczenia świata, ale od ogromnej większości chrześcijan oczekuje, żeby pozostali tam, gdzie byli wcześniej, na swoim miejscu, w swoim środowisku, w swoim zawodzie, żeby nadal byli zwykłymi ludźmi, a równocześnie stali się światłem świata, solą ziemi³⁴.