Nasza droga jest zatem bardzo jasna. To droga drobnych spraw. Można porównać nasze życie ludzi twardych i mocnych z życiem małego dziecka — widzieliście to zapewne wielokrotnie — które, gdy wyprowadzi się je na spacer na łąkę, zrywa kwiatek i następny, i jeszcze jeden. Są to drobne i skromne kwiatki, które trudno dostrzec wśród innych dużych kwiatów, ale dziecko — jako że jest dzieckiem — widzi je i zbiera, robiąc bukiecik dla mamy, która patrzy na niego z miłością.

Jesteśmy dziećmi przed Bogiem i jeżeli będziemy rozważać w ten sposób nasz byt codzienny, pozornie zawsze taki sam, będziemy mogli zobaczyć, że godziny naszych dni są pełne życia, że obfitują w cuda, że różnią się między sobą, a jednocześnie zawsze pozostają piękne. Wystarczy nie zamykać oczu na światło Boże, dlatego że Pan mówi do nas nieustannie w tysiącu drobiazgów każdego dnia.