Każdy dzień, najukochańsze Dzieci, powinien być świadkiem naszego starania o wypełnienie misji, którą w swoim miłosierdziu powierzył nam Bóg. Serce Jezusa jest sercem miłosiernym, współczującym ludziom i będącym blisko nich. Nasze oddanie służbie duszom to przejaw miłosierdzia Bożego w stosunku do nas samych i do całej ludzkości. Bóg powołał nas do uświęcania się w zwyczajnym, codziennym życiu i do ukazywania innym, każdemu w okolicznościach jego stanu — providentes, non coacte, sed spontanee secundum Deum; roztropnie, dobrowolnie, spontanicznie, zgodnie z wolą Bożą¹ — drogi do świętości pośród świata. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum — opowiada nam Ewangelia — zlitował się nad nimi². Dzieci moje, Jezus kieruje oczy i serce ku tłumowi, czyli ku wszystkim ludziom, a my Go naśladujemy. Taki jest sens naszego powołania, które otrzymaliśmy od Boga.