Pewnego dnia — mówi nam Święty Łukasz w rozdziale XI — Jezus modlił się. Jakaż musiała być modlitwa Jezusa Chrystusa! Uczniowie przebywali blisko, pewnie patrząc na Niego, a kiedy skończył, jeden z nich zwrócił się do Niego: Domine, doce nos orare, sicut docuit et Ioannes discipulos suos — Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów. A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię…»²⁷.

Moje Córki i moi Synowie, popatrzcie, jakie to zachwycające: uczniowie przebywają z Jezusem Chrystusem, a On podczas rozmowy uczy ich, jak mają się modlić. Pokazuje im wielki cud Bożego miłosierdzia: jesteśmy dziećmi Boga i możemy zwracać się do Niego w taki sposób, w jaki syn mówi do ojca.

Obcować z Bogiem i obcować także z ludźmi. Wystarczy przyjrzeć się kilku, spośród licznych epizodów ewangelicznych, żeby lepiej zrozumieć Boską głębię naszego apostolstwa przyjaźni i zaufania.