Nauczajcie młodych, że Kościół jest żywą rzeczywistością i że oni są Kościołem. Powiedzcie im, że jesteśmy Bożymi stworzeniami, ale nie zwierzętami, lecz dziećmi Bożymi. Niech zrozumieją, że o wiele więcej można osiągnąć modlitwą i nauką niż przemocą.

Już w pierwszym ośrodku kazałem przygotować napis – teraz podobne napisy są we wszystkich naszych domach świętego Rafała – ze słowami Pisma Świętego, które przypominają nam, że istnieje nowe przykazanie, przykazanie miłości: miłujcie się wzajemnie. Usuńcie u nich każdą podejrzliwość; powiedzcie im, że prawda nie potrzebuje tajemnic ani sekretów. Sprawcie, by zobaczyli, że życie przemija, że jest mało czasu na miłość.

Moje Dzieci, zobaczycie chłopaków – Wy, moje Córki zobaczycie młode dziewczyny – zdolnych do entuzjazmu i poświęceń, ale posiadających jakąś dużą przeszkodę, która uniemożliwia im, jeśli nie kontynuowanie w pracy świętego Rafała, to przyjęcie Bożego powołania w jakiejkolwiek z form, o których mówiłam wam wcześniej.

Musimy się za nich modlić, myśleć o nas samych i pamiętać o słowach psalmu: pauper sum ego et in laboribus a iuventute mea²³; Jestem biedakiem, od młodości uwikłanym w trudy i błędy. Jeśli ja taki jestem, nie mogę się dziwić, że oni tacy są.

I możemy udać się na modlitwę, i przynieść przed oblicze Boga pamięć o tych chłopakach i dziewczynach; i spodoba się Panu, jeśli zaśpiewamy cicho w duchu tę pieśń andaluzyjską: Ta dusza zasługuje na ponowne przetopienie, tak jak przetopiono dzwony^[13]. Pan nas wysłucha.