Wspomagani przez osobiste i dobrowolne kierownictwo duchowe u kapłana zaprzyjaźnionego z Dziełem oraz przez osobiste rozmowy z osobą z Dzieła, ukierunkujecie je w praktykowaniu życia wewnętrznego.

Trzeba więc, aby ich nie opuszczać, aby to, co zostało rozpoczęte z tak dobrymi intencjami, z prawością, zostało dobrze zakończone. Nie możemy ich opuścić, nawet jeśli widzimy, że nie będą mieć powołania. Mogłoby to bardzo zaszkodzić tym, których to dotyczy, a także ogólnie pracy świętego Rafała. Pozostaliby urażeni, rozgoryczeni, mówiliby o nas źle – nie bez powodu – psuliby atmosferę i utrudniali pracę innym, których ostrzegaliby przed Dziełem. Musimy mieć nadprzyrodzone spojrzenie i wielką odpowiedzialność, aby włożyć tyle samo lub więcej wysiłku w utrzymanie tych młodych ludzi w jedności z apostolstwem świętego Rafała, jak to czyniliśmy wcześniej.