Chrześcijańskie wychowanie

Mamy potrzebę nauczycieli i wykładowców umiejących solidnie przekazywać nauki i rozwijać cnoty ludzkie, a równocześnie umiejących przekazać swoim uczniom głęboki chrześcijański sens życia. Rzeczywiście, ponieważ sztuka wychowania polega na urobieniu człowieka – jakim być powinien, jak powinien postępować w tym ziemskim życiu, żeby osiągnąć ów wzniosły cel, dla którego został stworzony, – jest jasnym, że jak nie może być prawdziwego wychowania, które by nie było całe skierowane do ostatecznego celu, tak też (…) nie może być pełnego i doskonałego wychowania, jak tylko chrześcijańskie¹⁴.

Aby edukacja była chrześcijańska, nie są wystarczą zajęcia z religii, jakby umieszczone obok reszty nauczania. Jest niezbędne, żeby samo nauczanie przedmiotów humanistycznych i ścisłych rozkwitało w całkowitej zgodzie z wiarą katolicką, zwłaszcza jeśli chodzi o filozofię, od której zależy w dużej mierze prawidłowy kierunek pozostałych nauk ¹⁵.

Bardzo ważne jest podporządkowanie całej kultury zbawieniu, oświecenie każdego ludzkiego poznania wiarą¹⁶, formowanie chrześcijan pełnych optymizmu i wigoru, zdolnych przeżywać w świecie swoją Bożą przygodę razem z innymi ludźmi — compossessores mundi, non erroris¹⁷; posiadaczy świata, ale nie posiadaczy błędu — chrześcijan zdecydowanych ożywiać ważne sprawy dla Chrystusa w społeczeństwie i dla Jego miłości; ludzi, którzy będą umieli bronić je i chronić. Takich, którzy będą umieli odróżnić naukę katolicką od tego, o czym można swobodnie wydawać opinię i którzy w istotnych sprawach będą zjednoczeni i spójni, którzy będą miłować wolność i wynikające z niej poczucie osobistej odpowiedzialności.

Moje Córki i moi Synowie, to cudowne posłannictwo nauczyciela i wykładowcy to prawdziwe i głębokie apostolstwo, dzisiaj szczególnie potrzebne ze względu na rozpowszechnienie się i wpływ błędnego pogańskiego nauczania w życiu ludzi, a także w celu uratowania i rozwoju tego olbrzymiego dziedzictwa kultury chrześcijańskiej, które wymagało wieków wysiłku.