Jak już mówiłem, mamy pilną potrzebę formacji dobrych nauczycieli i wykładowców z gruntownym przygotowaniem. Formacji przy pomocy nauk humanistycznych, wiedzy pedagogicznej, doktryny katolickiej i cnót osobistych. Tacy nauczyciele — przez swoje własne osiągnięcia, poprzez swój zawodowy dorobek — przy pomocy zdobytego autorytetu dotrą do wszystkich środowisk, w których edukuje się innych ludzi.

Mężczyźni i kobiety wykonujący ten zawód ze mentalnością laikatu, z przekonaniem, że z tej pracy zawodowej zdobędą utrzymanie dla siebie i swych rodzin, niech rozwijają swoje naturalne, otrzymane od Boga talenty, skutecznie współpracując dla dobra ludzkości. Niech osiągną chrześcijańską doskonałość i przyczynią się swoim apostolstwem do rozszerzania Królestwa Jezusa Chrystusa.

Jednym słowem, potrzeba nam wielu osób, które będą umiały uczynić ze swojego zawodu narzędzie rozwoju świata i narzędzie uświęcenia siebie i innych, z poświeceniem, w duchu służby i radosnego zaangażowania. Niech wykonując swoje szlachetne obowiązki dydaktyczne, w najróżniejszych sektorach nauki, kierowani wiarą, mogli powtórzyć słowa z Księgi Mądrości: Rzetelnie poznałem, bez zazdrości przekazuję i nie chowam dla siebie jej bogactwa¹¹.