Ponownie zatrzymajmy się teraz na rozważaniu niektórych głównych cech owych ośrodków edukacyjnych, które będą dziełami korporacyjnymi Opus Dei. Będziemy się starać, żeby takie cechy miały w większości również owe inne ośrodki, organizowane i kierowane przez współpracowników naszego apostolstwa.

Powiedziałem już, że nasze dzieła korporacyjne związane z edukacją będą stosunkowo nieliczne — trzeba będzie zwracać uwagę na okoliczności geograficzne, historyczne i czasowe — ale że będą na wszystkich poziomach i wszelkiego rodzaju: szkoły średnie, wydziały uniwersyteckie, szkoły techniczne i zawodowe, szkoły gospodarstwa domowego, szkoły specjalistyczne, szkoły językowe, szkoły-gospodarstwa rolne i tak dalej.

Zawsze będą również nieliczni członkowie Dzieła, którzy będą pracować w tych ośrodkach. Nie możemy jakby popisywać się ilością personelu i wypada, żeby — w większości przypadków — każdy indywidualnie wykonywał swój zawód. Byłoby błędem gromadzenie wielu osób z naszej Rodziny w jednym miejscu, żeby pracować zawodowo w tej samej działalności. Odczuwamy potrzebę otwarcia się niczym wachlarz, bycia obecnymi wszędzie, dotarcia do największej możliwej liczby osób, sprawiania, żeby wielu ludzi współpracowało przy naszym apostolstwie.

W związku z tym w tych ośrodkach będzie pracować niewielu członków Dzieła. Większą częścią pracy dydaktycznej muszą zająć się przede wszystkim nasi współpracownicy i przyjaciele: mężczyźni i kobiety dobrze przygotowani pod względem zawodowym, o nieposzlakowanej opinii, którzy właściwe zrozumieją oblicze tej działalności apostolskiej i którzy będą gotowi pracować gorliwie — zawsze za sprawiedliwym, a raczej więcej niż sprawiedliwym, za hojnym — wynagrodzeniem — i w ten sposób poznają lepiej, będą lepiej praktykować i uczyć praktykowania nadprzyrodzonego ducha Dzieła.

Będą tam pracować katolicy i niekatolicy, dlatego że odczuwamy upodobanie do apostolstwa ad fidem. Osoby szlachetne i lojalne, które zbliżając się do nas przy okazji pracy zawodowej i czując się zdobyte szczerą przyjaźnią i miłością moich dzieci, będą tracić wszelką możliwą niechęć lub obojętność wobec Kościoła i z przyjemnością będą współpracować przy naszym apostolstwie, przynajmniej przez wzgląd na jego ludzką wartość. Osoby takie, dzięki modlitwie i umartwieniu wszystkich, poprzez delikatną i roztropną katechezę będą też mogły otrzymać łaskę nawrócenia i radość wiary, w oparciu o ich prawość i będzie można później wypowiedzieć o nich ową pochwałę, którą podają Dzieje Apostolskie: Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy²⁷.

Z czasem trzeba będzie zorganizować dla tych nauczycieli kursy formacyjne, na których będą doskonalić swoje przygotowanie dydaktyczne, wymieniać wrażenia na temat osobistych doświadczeń związanych z pracą i zapłoną pragnieniami wykorzystywania swojego zawodowego zadania, żeby prowadzić skuteczne apostolstwo w duszach swoich uczniów.