Ta uprzednia znajomość jest niezbędna, ponieważ przyjaźń pozwala nam poznać osobę, z którą mamy do czynienia. Gdy jesteśmy przekonani, że spełnia ona minimalne warunki, by nas zrozumieć, rozmawiamy z nią o potrzebie ideału, o który należy walczyć, a którym jest nic innego jak dobrze przeżyty katolicyzm, który pomaga również w osiągnięciu poprawy społeczeństwa i rozwiązaniu wszystkich problemów, jakie stawia przed nami ten świat.

Powiemy jej, że można to osiągnąć przez osobistą poprawę każdego z nas, przez docenienie wartości cnót ludzkich, o których na ogół się zapomina; i że ponieważ trudno jest walczyć w pojedynkę, musimy opierać się na sobie nawzajem, aby wytrwać w tej walce. W ten sposób zdobędziemy potrzebne informacje, ponieważ ten, kto nie jest w stanie zrozumieć Dzieła, nie nadaje się do pracy świętego Rafała.

Szukając osób do dzieła św. Rafała należy też wziąć pod uwagę ich cnoty ludzkie, nad którymi zawsze można pracować z pomocą łaski: szczerość, wielkoduszność, pracowitość, szlachetność, dyskrecję, optymizm. Jeśli ktoś ma zakorzenioną frywolność, nie uda się go łatwo zmienić przez działalność formacyjną.

Niezbędne będzie również uwzględnienie inteligencji, nastawienia zewnętrznego – dla zachowania świeckiego tonu Dzieła – należy wziąć pod uwagę również reputację, pozycję wśród rówieśników i przyjaciół, zdolność do przyswajania nauczanych idei.

Pamiętajcie, że ktoś, kto ma np. zdeformowaną pobożność i trzyma się jej jak dogmatu, z trudem się wpasuje, ponieważ będzie miał swoje własne, wcześniej zakorzenione kryteria apostolstwa i będzie negatywnie oddziaływać na innych.