Właśnie z powodu pragnienia prawdy przyszli apostołowie udali się do Jana Chrzciciela. Jezus przeszedł obok – respiciens Iesum ambulansem¹² – a Jan zawołał: ecce Agnus Dei¹³, oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie Chrzciciela – Jan i Andrzej – usłyszeli te słowa: et secuti sunt Iesum¹⁴, i poszli za Jezusem.

Pan zapytał ich, czego chcą. Ich odpowiedź była nie do końca logiczna: Rabbi, ubi habitas?¹⁵; Mistrzu, gdzie mieszkasz? Jezus rzekł do nich: venite et vide te¹⁶, chodźcie i zobaczcie. Jan i Andrzej poszli i zobaczyli, gdzie mieszkał, i zatrzymali się u Niego tego dnia.

Rozmowa musiała być długa, a miłość na dobre zagościła w młodzieńczym sercu Jana, ponieważ, gdy później – w późniejszych latach – opowiada on swoją Bożą przygodę, ta część Ewangelii ma szczerość i styl osobistego dziennika – hora autemerat quasi decima¹⁷, była czwarta po południu, pisze, wspominając dokładny moment, w którym videns eos sequentes se¹⁸, Jezus widząc, że idą za Nim, zaprosił ich, aby Mu towarzyszyli.