Jeśli młodzi ludzie odchodzą, to dlatego, że nie są gotowi pracować – przynajmniej na razie – w duchu ofiary, jakiego wymaga prawdziwie chrześcijańskie życie, albo dlatego, że Pan chce, by byli gdzie indziej: w każdym razie, przynajmniej otrzymali jakieś dobro. Bądźcie pewni, że nie trudziliście się na próżno: semper scientes quod labor vester non est inanis in Domino¹⁰.

Ponadto z dzieła świętego Rafała przyjdzie wiele powołań do dzieła świętego Gabriela, wielu współpracowników i przyjaciół. Zawsze będą wartościowi młodzi ludzie, cieszący się prestiżem wśród swoich kolegów i koleżanek, którzy rozumieją i kochają Dzieło, ale nie są powołani przez Boga lub nie spełniają wszystkich warunków^[7], aby zostać numerariuszami.

Mogą też zaistnieć szczególne okoliczności, wskazujące, że wolą Pana jest, aby obrali oni inną drogę. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze poznać młodych ludzi, aby zająć się nimi dogłębnie w tym osobistym apostolstwie przyjaźni i zaufania tak długo, jak to jest konieczne, aby móc im skutecznie pomóc. A kiedy nadejdzie czas, porozmawiać z nimi o powołaniu, kierując ich do dzieła świętego Gabriela.