Działanie tych młodych przyjaciół, którzy poszli za Chrystusem, zachowując się dyskretnie i naturalnie wśród swoich, żyjąc naszym duchem z łagodnością i miłością, wnosząc Christi bonus odor¹⁹, miłą woń Chrystusa do każdego środowiska, jest bardzo skuteczna: ich współpraca w dziele świętego Rafała jest wielką pomocą dla numerariuszy, którzy kierują tym apostolstwem. Nie jest rozsądne proponowanie każdemu z tych przyjaciół powołania numerariusza. Jeśli Pan da im takie powołanie, sami poruszą tę kwestię.

Z drugiej strony, jest wielu chłopaków, u których nigdy nie pojawi się kwestia osobistego powołania czy jakiegokolwiek poświęcenia. Mogą być współpracownikami lub pozostaną po prostu dobrymi przyjaciółmi, którzy chętnie pomogą w naszych duchowych i ludzkich zadaniach.

Wzruszające jest widzieć, że wszyscy młodzi świętego Rafała, nawet ci, którzy nie otrzymali łaski powołania do Opus Dei, mają wielkie przywiązanie do Dzieła. Jest wiele przykładów – w tych latach – jak szlachetnie bronili Dzieła i uspokajali wody, które niektórzy zamącili oszczerstwami^[8].

Czuli się zobowiązani do lojalności i wdzięczności za matczyną opiekę, jaką Opus Dei im okazywało, i wystąpili przeciwko fałszerstwom: ponieważ – także dla nich – Opus Dei jest czymś bliskim, i nie mogli zachować spokoju bez oczyszczenia atmosfery.