Solidne formowanie osobowości młodych

Charakterystyczne dla społeczności, w których dominuje radosna nadzieja i twórczy rozmach, jest celebrowanie w uroczysty sposób ceremonii sprawiedliwego uhonorowania dobrych ludzi. Dlatego dziś Uniwersytet Nawarry – najmłodszy wśród siostrzanych uniwersytetów w Hiszpanii – z wielką radością wypełnia zalecenia tradycyjnej praxis akademickiej, nadając dwa pierwsze doktoraty honoris causa.

Są to dwaj mistrzowie, którzy kolejno zajmowali stanowisko Magnificencji Rektora na Uniwersytecie w Saragossie. Wspominając alma mater moich pełnych energii ziem Aragonii, nie mogę nie wspomnieć ze wzruszeniem lat – niełatwych ani dla Kościoła, ani dla kraju – kiedy i ja udałem się do sal wykładowych jego historycznej siedziby, aby studiować prawo. Później, kiedy w moim życiu – kierowanym wolą Bożą – tak wiele razy trzeba było działać zgodnie z kryteriami prawnymi, jestem pewien, że poczucie prawa, którego nauczyłem się jako student uniwersytetu w Saragossie, wraz ze światłem teologii i innych nauk świętych, odcisnęło się w mojej duszy.

Oddajemy teraz cześć temu Uniwersytetowi w osobach jego dwóch wspaniałych rektorów. Ale także każdemu z osobna: ich wieloletniemu nauczaniu, ich wkładowi w naukę, ich osobistemu przykładowi. Czyniąc to, składamy uroczyste świadectwo przywiązania, jakie ci wybitni profesorowie okazali naszemu Uniwersytetowi Nawarry poprzez swoje wybitne czyny.

Don Miguel Sancho Izquierdo to szlachetny krzewiciel filozofii prawa. Wielu absolwentów, którzy dzięki jego wiedzy nauczyli się podstawowych pojęć prawa i standardów uczciwego profesjonalisty, będzie teraz entuzjastycznie wspierać słuszną inicjatywę – szczególnie radosną dla mnie, ponieważ miałem zaszczyt być jego studentem w aulach Caesaraugustiany – która została odpowiednio przyjęta przez Wydział Filozofii i Literatury tego Uniwersytetu, któremu od pierwszej chwili udzielił życzliwości i hojnego wsparcia, co charakteryzuje ludzi wielkiego ducha.

Don Juan Cabrera y Felipe przybył do krainy Moncayo i Ebro dawno temu, z innych pięknych rzek i morskich krajobrazów, które od starożytności nazywano szczęśliwymi wyspami. Jego naukowym zadaniem była i pozostaje wiedza o świecie fizycznym. Związany z nią dzięki rodzinnej tradycji, był w stanie samodzielnie ją rozwijać i nauczać z żarliwym oddaniem, pozostawiając za sobą bez goryczy życiowe nieporozumienia. Popierając jako Wielki Kanclerz wniosek o jego nominację, złożony przez Wydział Prawa, jestem szczególnie zadowolony, że to Przewodniczący Generalny Opus Dei – organizacji, która również wie coś o nieporozumieniach – ofiaruje mu ten publiczny dowód szacunku, zarówno jako chrześcijaninowi, jak i naukowcowi.

Patrzmy w przyszłość z wielką odwagą. Pomaganie w jej kształtowaniu jest dziełem wielu, ale w szczególności dziełem was, profesorów uniwersyteckich. Nie istnieją uniwersytety w szkołach, w których oprócz przekazywania wiedzy nie ma pełnego kształcenia młodych osobowości. Humanizm hellenistyczny był już świadomy tego bogactwa niuansów. Ale kiedy w pełni czasu Chrystus na zawsze rozjaśnił arkana naszego wiecznego przeznaczenia, ustanowiono ludzki i Boży porządek, w służbie którego uniwersytet ma swoje największe znaczenie.