Uniwersytet w służbie świata

Eminencje, Ekscelencjo, Ekscelencje, Panie i Panowie:

Pozwólcie, że powiem kilka, jakże serdecznych, słów podziękowania.

Pierwsze z nich są skierowane do bardzo życzliwej Osoby Ojca Świętego, któremu w tym pierwszym akcie akademickim nowego Uniwersytetu składamy hołd synowskiego przywiązania i wyrażamy naszą emocjonalną wdzięczność za powierzenie nam zadania, od którego nasza Matka Kościół Święty oczekuje optymalnych i obfitych owoców.

Przez wieki Kościół, „filar i fundament prawdy” (1 Tm 3,15), użyźniał historię instytucjami uniwersyteckimi, które, mając wzrok utkwiony w najwyższym celu, jakim jest zdrowie dusz, poświęcały się z wielkodusznym zaangażowaniem kultywowaniu i rozwojowi nauk świętych i świeckich. Teraz, z mądrością i roztropnością, która zawsze przewodniczy jego aktom władzy, Kościół ocenił, po rozważeniu okoliczności, że jest to odpowiedni moment, aby powierzyć narodowi hiszpańskiemu bardzo zaszczytne zadanie przyjęcia na swoje łono uniwersytetu o tych szczególnych cechach, których wymagają potrzeby świata w obecnym czasie.

Kiedy ludy zbliżają się do siebie ze względów duchowych i kulturowych lub też po prostu ze względów ekonomicznych i materialnych lub technicznych; kiedy na rozległych kontynentach pojawiają się nowe narody, potrzebujące i pragnące uwagi tych, które poprzedziły je w marszu historii, Kościół, w swojej macierzyńskiej miłości do wszystkich ludów i wypełniając swoją boską misję, pragnął również założyć instytucje edukacyjne o charakterze uniwersalnym, które z największą gorliwością i bez różnicy rasy, języka czy religii będą aktywnie uczestniczyć w tym najszlachetniejszym zadaniu.

Jak powiedział podczas inauguracji Wydziału Prawa Kanonicznego Studium Generalnego Jego Ekscelencja Nuncjusz Apostolski – któremu pragnę publicznie wyrazić moją szczególną wdzięczność za wszystko, co ten Uniwersytet mu zawdzięcza – Kościół nie ma względu na osoby i przewyższa wszelki partykularyzm etniczny, ponieważ rządzi przede wszystkim duchowym i powszechnym królestwem dusz.

Ten katolicki, to znaczy uniwersalny, charakter jest cechą wyróżniającą Studium Generalne Nawarry, któremu Kościół powierzył dzieło kulturalne i apostolskie, które, choć opiera się i jest prowadzone na ziemi narodu hiszpańskiego, wykracza poza ścisłe ramy jego granic ze względu na cel, za który jest odpowiedzialne. Na horyzoncie tego dzieła znajdują się kraje kontynentu amerykańskiego zjednoczone starymi tradycjami i młode kraje, które niedawno powstały, nie zapominając o innych starożytnych ludach, które kiedyś poznały światło wiary i którym Kościół również poświęca swoją troskliwą uwagę.

A teraz, przede wszystkim, chciałbym podziękować Jego Ekscelencji Głowie Państwa za podkreślenie, jakie zechciał nadać temu uroczystemu aktowi założycielskiemu nowego Uniwersytetu, instytucji, która reprezentuje dla naszego kraju największą łaskę udzieloną przez Kościół w dziedzinie kultury. Obecność Jego Ekscelencji Ministra Sprawiedliwości, który reprezentuje Głowę Państwa, a także innych członków Rządu, świadczy o wielkim zainteresowaniu, jakie – biorąc pod uwagę tradycyjną harmonię między obiema władzami – instytucja zrodzona w atmosferze głębokiej religijności narodu hiszpańskiego, która zawsze wyróżniała się w wielkich przedsięwzięciach apostolskich o charakterze uniwersalnym, oferuje Kościołowi i Państwu.

Serdeczne podziękowania należą się również Najdostojniejszym Kardynałom i Najdostojniejszym Prałatom, którzy przybyli, aby osobiście świadczyć o gorących uczuciach, z jakimi hiszpańska hierarchia wspiera nowy Uniwersytet Kościoła, który w naszym kraju spełnia gorące życzenia Papieży wyrażane w bardzo jasny sposób, począwszy od Leona XIII, który pozostaje w naszej wdzięcznej pamięci.

W tym miejscu należy wspomnieć o Jego Ekscelencji Arcybiskupie Pampeluny, którego imię zawsze będzie związane z historią Uniwersytetu, za jego stałą życzliwość i skuteczną współpracę.

Najwspanialszej Radzie Prowincjalnej Nawarry i Radzie Miasta Pampeluny, a także Radzie Prowincjalnej Guipúzcoa, których szlachetne aspiracje kulturalne są obecnie realizowane, składamy najszczersze podziękowania za cenny patronat, jakiego udzielili dziełu prowadzonemu przez Opus Dei w zakresie tworzenia i rozwoju Studium Generalnego Nawarry.

Nie mogę też nie wspomnieć w tym momencie o don Antonio Pérezie Hernándezie, Konsyliariuszu Opus Dei w Hiszpanii w latach rozwoju Studium Generalnego Nawarry; o pierwszym Rektorze tego Centrum, don Ismaelu Sánchezie Belli; oraz o kadrze profesorskiej, która włożyła tyle uczucia i entuzjazmu w początkowy okres istnienia tego Uniwersytetu.

Wszystkim innym obecnym tu władzom kościelnym i cywilnym – w sposób szczególny rektorom uniwersytetów papieskich – oraz wszystkim, którzy pomagali i pomagają temu Studium Generalnemu, składamy serdeczne podziękowania.