Zobaczycie, jak Wasze postępowanie przybliży ich do wiary, której nigdy nie mieli, albo którą utracili, nie do końca z własnej winy. Kiedy to nastąpi, Wasza miłość powinna się zwielokrotnić. Będziecie nadal iść z nimi przez życie, rozmawiając jak szczerzy przyjaciele, odgadując ich ewentualne trudności, żeby bardziej utwierdzić ich na dobrej drodze, jednocześnie umacniając naukowo Waszą wiarę, dlatego że jest czymś jałowym i bezproduktywnym wszelka próba rozmowy o tych kwestiach bez wiedzy i bez daru języków.

Macie tutaj jeszcze jeden powód, żeby odczuwać pilną potrzebę rzetelnej, ciągłej, głębokiej, opartej na solidnych fundamentach formacji. Z takim przygotowaniem nie musicie obawiać się obcowania z tymi, którzy tkwią w błędzie. Jakiż smutek odczuwam, kiedy słyszę czasami, jak mówi się o osobach, które się nawróciły po latach lub całym życiu bez znajomości Światła: To neofita; trzeba uważać!

Trzeba raczej starać się bardzo kochać te osoby — bez podejrzliwości, z radością, ponieważ większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia⁴⁹. Nie można zawieść ich pragnienia trwania przy Chrystusie. Trzeba czuwać, by z powodu niepewności — są jak dzieci nowo narodzone do wiary — albo z powodu ognistych porywów nie zeszli z dobrej drogi, którą zaczęli przemierzać.