My, moje Córki i moi Synowie, musimy robić tak samo, ponieważ popycha nas do tego miłość Chrystusa: caritas Christi urget nos — miłość Chrystusa przynagla nas⁶. W ciągle nowym świetle miłości, kochając hojnie Boga i bliźniego, wobec przykładu, jaki dał nam Nauczyciel, będziemy odnawiać nasze gorące pragnienie zrozumienia, przebaczenia, abyśmy nie czuli się nieprzyjaciółmi nikogo.

Naszą postawę wobec dusz można opisać krótko, używając tego wyrażenia Apostoła, które jest jakby zawołaniem: caritas mea cum omnibus vobis in Christo Iesu — miłość moja z wami wszystkimi w Chrystusie Jezusie⁷. Mając miłość, będziecie siewcami pokoju i radości na świecie, kochając i broniąc osobistej wolności dusz, wolności, którą Chrystus szanuje i którą dla nas zdobył⁸.

Dzieło Boże narodziło się, aby rozpowszechniać na całym świecie przesłanie miłości i pokoju, które przekazał nam Pan, aby zapraszać wszystkich ludzi do poszanowania praw ludzkich. Takiej formacji pragnę dla moich Dzieci i tacy rzeczywiście jesteście.

Jedności życia powinna odpowiadać, odnawiana każdego dnia, spontaniczna wielkoduszność, która w widoczny sposób objawia się we wszystkim, abyście — jako wierni żołnierze Jezusa Chrystusa w świecie — potrafili złożyć siebie w całopalnej ofierze, powtarzając: ja też w szczerości serca mojego ofiarowałem dobrowolnie to wszystko⁹.