Formacja uczniów

Kilka słów na temat uczniów i uczennic, których macie formować. Jesteście narzędziami Boga służącymi do tworzenia cudownego nadprzyrodzonego dzieła sztuki. Róbcie to świadomie, mając cały czas utkwione Wasze spojrzenie na Chrystusa, który jest wzorcem. Malarze istotnie, stając codziennie przed płótnem, odpowiednio je malują i przemalowują. To samo robią ci, którzy wygładzają kamień, którzy usuwają to, co zbyteczne, albo dodają to, czego brakuje. I tak, nie mniej, nie więcej — wy obrabiacie posągi. Cały Wasz czas musi być poświęcony przygotowywaniu dla Boga tych cudownych posągów. Przycinajcie to, co zbyteczne, dodawajcie tyle, ile trzeba i codziennie sprawdzajcie, jakie mają naturalne dobre cechy, do których wzrostu należy doprowadzić, i jakie mają wady, również z natury, żeby je poprawiać.

Rozwijajcie osobowość uczniów, pomagając im zarządzać z prawością i zmysłem nadprzyrodzonym ich wolnością, dostarczając im środków, żeby zwyciężali w walce ascetycznej, dając im doktrynę, solidną formację, osąd, abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu³⁰.

My zawsze będziemy szanować wolność sumień i nigdy nie będziemy nikogo zobowiązywać do posiadania określonego kierownika duchowego, ponieważ jest to coś przeciwnego naszemu duchowi, dlatego że nie jesteśmy ekskluzywistami ani nie będziemy utrudniać pracy żadnego kapłana czy zakonnika, który zapragnie pracować z duszami. Dlatego będziemy również wymagać, żeby inni szanowali nasze prawo opiekowania się duszami. I prawo tych, którzy przychodzą do naszego apostolstwa, dlatego że dobrowolnie tego pragną.