W Opus Dei, moje córki i synowie, wszyscy musimy być dojrzałymi ludźmi, każdy z własnymi cechami, które Dzieło nie tylko szanuje, ale wspiera i broni. Natomiast w życiu duchowym wszyscy musimy być jak małe dzieci: prości i przejrzyści. Dlatego lubię powtarzać, że właśnie skończyłem siedem lat. Radzę nie przekraczać tego wieku, ponieważ dziecko w wieku ośmiu lub dziewięciu lat umie już mówić wielkie kłamstwa.

Właśnie z moim siedmioletnim doświadczeniem, chcę ci przypomnieć coś, co słyszałeś, bo mówiłem to wiele razy. Ten wasz Ojciec czuje się zdolny do wszystkich błędów i wszystkich okropności, w które mogą popaść najbardziej niegodziwi ludzie. A wy, jeśli choć trochę znacie samych siebie, być może również tak się czujecie. Dlatego, jeśli kiedykolwiek będziecie mieli nieszczęście potknąć się — i to poważnie, co niech się nie zdarzy — nie bądźcie zaskoczeni: poprawcie się, mówcie od razu! Jeśli jesteś szczery, Pan napełni cię swoją łaską i powrócisz do walki z większą siłą, radością i miłością.